Rabu, 14 Desember 2011

Cerpen Bahasa Banjar: Sakalinya...

SAKALINYA...by Hernina


Kiiiiiiiiiit

Asa bagimitan banar ku dangar ada suara kaya lawang tabuka didapur. Aku nang lagi mangatik tugas kuliah didalam kamar badiam ja. Dalam hatiku baucap saurangan palingan bunyi angin haja ngintu. Sualnya dasar malam tu hawanya pina ba-angin banar pang.

Ku lihati jam, sudah jam dua malam sakalinya. Ku dangari bujur-bujur bunyi diluar. Kalu pang masih ada suara tipi kah, tapi nang ada suara abahku ja nang mangaruh sing nyaringan. Rupanya aku ja lagi nang balum guring. Sabujurnya aku mangantuk lawan uyuh banar, kada tahitung lagi muntung nih barapa kali dah manguap tapi mun tugas ngini kada ku gawi pacangan kada takumpul tu pang isuk. Habis itu ku tarusakan lagi gawianku.

Braaaaaak!!!

Mandibar langsung panjanakan dapatnya mandangar bunyi sing nyaringan ngitu. Bunyinya sama pada bunyi lawang jua tapi ngini tanyaring daripada nang pamulaan tadi. Asli nangkaya ditunjul bakakarasan maka pinanya asal bunyi tuh dari dapur jua. Aku langsung gugup wan membayangakan nang kada-kada. Aku langsung mambayangakan kalu pina ada maling masuk ka rumah. Balakas aku kaluar pada kamar. Ancap-ancap aku mambangunakan abah wan mamaku.


“Bah... Abah... Bangun, Bah!” kiyau ku sambil mangatuk lawang kamar abah lawan mama begamatan. Aku takutan mangatuk gancang-gancang kalu pina ngitu dasar babujuran maling. Pas aku diculiknya imbah itu disuruhnya abahku manabusi pakai duit samiliyar. Harau... kamana sidin mancariakan? Timbul aku dibariakan salajur kaina. Bahaya am!

“Nangapa katuk-katuk? Mahaur abah guring haja nih!” ujar abah waktu lawang kamar sudah tabuka. Ku lihat mama ada jua dibalakang abah.

“Hi-ih ikam nih! Kanapa balum guring haja lagi? Parak subuh sudah ari,” sahut mama dibalakang.

“Itu nah, Bah, Ma, tadi tu ulun mandangar ada suara nyaring banar didapur. Nangkaya suara lawang tabuka bagamat imbah itu timbul bakancang suaranya, kaya dihantup ba-istilah tuh. Ulun takutan kalu pina maling kah masuk rumah. Lihati satumat ka dapur gin, Bah. Kada nyaman parasaan ulun,” ujarku manjalasakan.

“Oh, i-ih, tadi ulun gin sawat jua ta-ilan satumat pina mandangar ada bunyi. Sangkan bunyi petir ngitu jadi kada ulun kira napa-napa-ai. Ayu pang, Bah. Lihati satumat ka dapur. Kalu pina napa-napa kah. Ulun kada tanang jua jadinya nah!” ujar mama sambil manunjul-nunjul abah. Abahku nang asalnya pina lintuk banar mata mangantuk, langsung tabuncilak sidin. Rupanya sidin mahaya-akan jua kalu pina dasar bujur ada maling. Bajalan bagagimit sidin ka dapur matan kamar. Tangan kaduanya sambil ma-ingkuti tukul gasan bajaga-jaga. Aku lawan mama ma-iringi sidin di balakang tapi kami waninya sampai muhara ampah ka dapur haja. Napa sama-sama pada takutan jua.

“Kadada napa-napa! Cuba kasinian!” jar abah bakuciak manyuruh kami mandatangi sidin. Aku langsung ma-iringi mama masuk ka dapur.

Ku lihat dapur pina baik-baik haja. Kadada nang pina tahambur atawa tarubah andakannya. Lawang dapur gin baik-baik jua. Kadada pina bakas nangkaya tabuka atawa dirusak urang matan diluar. Tapi limbah itu aku jadi hiran, imbah pang bunyi apa sing nyaringan nang ku dangar tadi?



“Mananya, Nak? Kadada apa-apa-ai didapur.” jar abah manakuni ku. aku tahu, pinanya sidin mangira aku salah dangar.

“I-ih! Mananya?” jar mama jua.

“Kada tahu jua. Tapi bujuran, Bah, Ma, ulun mandangar bunyi ngitu sing nyaringan tadi. “Braaakk!” jar, kaya itu bunyinya. Mama gin mandangar jua lo? Bararti pandangaran ulun kada salah!” ujarku malawanakan diriku saurang. Pangrasaku apa nang ku dangar tuh bujuran pang sualnya.

“I-ih pang, tapi kadada-ai te! Bagus-bagus ja dapur, lawangnya jua. Bisa ikam tasalah dangar haja kalu atawa bunyi angin ja ngitu. Makanya batangah malaman kaya ini jangan kada guring jadi kada mahayal nang kada-kada. Ayu sudah! lakasi kita guringan lagi, subuh kaina bangunan pulang. Isuk ikam sungsung turun kuliah kalo? Lakasi guring sudah!” ujar abah sambil bajalan pulang babulik ka kamar di-iringi mama.

Aku masih panasaran banar lawan bunyi nang ku dangar tadi. Iya garang aku tesalah dangar? Ku lihati sakali lagi napa-napa nang ada didapur. Bujur haja jar abah, samua-an masih bagus-bagus ja. Lawang dapur nang ku dangar tabuka tadi gin masih takunci rapat banar. Sudahai. Ayuai dah. Pinanya dasar aku nang salah dangar. Jadi imbah ma-ambil banyu minum, aku naik lagi ka kamarku. Aku ingat tugasku baluman tuntung lagi.

Ada rasanya saparapat jam aku manuntungakan sabarataan katikanku. Pas handak guring timbul rasanya aku handak banar bakamih ka wisi. Bajalanai pulang aku ka wisi nang ada didapur. Imbah tuntung masuk aku ka kamar mandi handak babasuh batis wan babasuh tangan selajur.

Pas lagi mambasuh tangan kada sangaja ku dangar bunyi kresek-kresek kaya ada nang mangarukut tawing pakai kuku. Asalnya suara karukutan ngitu jauh ja tapi lawas kalawasan suaranya sasain baparak. Aku langsung takutan saurangan. Kada wani bagarak apalagi kaluar pada kamar mandi. Aku kada tahu handak ba-apa disitu. Lawan gugup-gugupnya langsung ku baca Fatihah 4, Ayat Qursi, lawan ayat-ayat apa haja nang ku hapal ku baca bahabis. Tapinya suara karukutan ngitu magin baparak tarus nangkaya dasar ada dimuka lawang kamar mandi! Aku parak banar sudah handak manangis wan siap-siap bakuciak minta tulung. Asa raum sudah panjanakan nih, pas sakalinya...

“Meooong!”

Suara kucing nang aku pinandu banar! Nitu suara Ican, kucing haraguanku! Sakalinya si Ican nang tadi mangarukuti tawing. Aku maka gugup banar sudah. Satumat lagi bisa bebujuran siup aku didalam kamar mandi jaka si Ican tadi kada babunyi.
Hanyar aku sadar sakalinya kucingku si Ican nih nang basarusup ka dapur, handak mancari makanan bisa. Jadi suara nang dua kali ku dangar kaya lawang dibuka bapaksa-an tadi tuh ngintu suara si Ican jua nang mahantup-hantupakan awaknya ka dapur sualnya lawang dapur takunci kalo? nyata-ai inya kada kawa masuk. Rupanya inya sarik atawa pusang saurangan bisa lah, jadi dihantup-hantupakannya awaknya ka lawang.

Isuknya langsung ku kisahakan sabarata-an lawan mama abahku kalu bunyi-bunyi nang ku dangar malam tadi sakalinya bunyi nang diulah si Ican. Mandangar kisahku nang handak siup dikamar mandi mama abahku langsung tatawa-an. Aku supan sabujurnya tapi sudahai, dasar aku jua pang nang kada tapi pawanian. Dalam hati aku bajanji, kaina-kaina aku musti labih wani lagi lawan bujur-bujur malihat dulu mun ada nang aneh-aneh sabalum mangira nang kada-kada. Padahal sudah liwar tegang wan takutan banar dah kalau pina apa-apa, harau sakalinya....

***

Tidak ada komentar:

Posting Komentar

post ur comment here ^^